Rozdział 1

Witam wszystkich!

      Wreszcie po przeczytaniu kilka razy i poprawieniu co się da, oddaje wam rozdział całkowicie poprawiony. Zapraszam wszystkich do ponownego przeczytania, gdyż zmieniło się sporo i naprawdę teraz rozdział czyta się cudnie. Ale to wy już o tym zadecydujecie, więc oddaje ten rozdział do waszej oceny po przeczytaniu. A teraz zapraszam i życzę przyjemnego czytania.

Spotkanie i wyznanie...

       W wiosce Konoha znów zaczynał się kolejny dzień od wielkiego harmideru, który zrobił Konohamaru. Chłopak miał czarne włosy, długi niebieski szalik, o który zawsze się potyka. Razem z dwójką przyjaciół gonili kota, którego mają sprowadzić do jego właścicielki. Za dwa lata będą zdawać egzamin, na Chūnina. Na razie są geninami. Za to Joninem w wieku dwudziestu lat, w końcu został blondyn o imieniu Naruto Uzumaki. Siedział on w barze Ichiraku zajadając swój ulubiony ramen, lecz w pewnej chwili usłyszał głos za sobą, obrócił się i zobaczył swojego kolegę.

- Naruto-kun, czy mogę się przyłączyć?

- Kiba, jasne, dawno cię nie widziałem – odpowiedział Naruto, a Kiba pokrótce zaczął opowiadać co działo się na misji.  Gdy zjedli oraz zapłacili Naruto przepraszając kolegę ruszył przed siebie. Po chwili marszu wskoczył na najwyższy budynek w konocha, gdzie znajdowała się rezydencja Hokage, którym była Tsunade-sama.  Ku jego zaskoczeniu spotkał tam swoich towarzyszy broni.

- Sakura, Sai, Shino, Neji, Kiba, Akamaru, Lee, Ino, Shikamaru, Sasuke, Tenten, Choji, Hinata-chan! - Wykrzyczał imiona tych, którzy zachodzili go z różnych stron. Niebieskooki patrząc na wszystkich, był szczęśliwy, że ma tylu przyjaciół w około.

- Emm...Shikamaru, co tu robi Temari? - Spytał z zaciekawieniem.

- Została tu wysłana przez Kazekage, Gaare-sama - Odpowiedział mu Shikamaru, a Temari spojrzała na Naruto (~I to jest ten mały bachor, którym był niedawno? Wyrósł po tych latach, ale to nie zmienia faktu, że zdał egzamin dopiero rok temu~) myślała w duchu. Po czym spokojnie spojrzała z powrotem na resztę. W końcu odezwał się blondas:

- Może pójdziemy do Ichiraku na ramen?

- Naruto, doskonale wiesz, że się tam wszyscy nie pomieścimy - Po czym walnęła go Sakura, a ten poleciał od nich o jakieś dwa metry, a po drodze walnął w słup. Hinata patrzyła jak Naruto się podnosi i szybkim tempem, lecz obolałym, wraca. Granatowłosej ulżyło, spojrzała na różowowłosą i zobaczyła jak się tylko nad nim użala. (~Mam nadzieję, że drugi raz go nie uderzy~) pomyślała białooka. Gdy chłopak wrócił od razu, ku zaskoczeniu dziewczyny zbliżył się do niej:

- To może... Hinata-chan, pójdziesz ze mną na ramen?

- Oczy…wiście - odpowiedziała lekko przerażona i rumieniąc się odeszli kierując się w stronę baru. (~On, Naruto, zaprosił mnie na ramen? … Czy aby na pewno?~) Myślała gorączkowo. Po dotarciu na miejsce Naruto odchylił płachtę i przepuścił Hinatę do baru Ichiraku. Usiedli i powitał ich właściciel, a chłopak nie zastanawiając się zaczął składać zamówienie:

- Poproszę dwie duże porcje ramen - powiedział z swym entuzjazmem blond włosy. Chwila nie minęła, a przed nimi stały już miski pełne gorącej potrawy.

- Ittadakimasu (smacznego) - powiedzieli razem, po czym zabrali się za jedzenie. Hinata jeszcze nie skończyła drugiej, a blondas brał już szóstą i wdał się w pogaduchy z sprzedawcą, a dziewczyna tylko przysłuchiwała się całej rozmowie.

- No Naruto! tak a'propos, przyprowadziłeś,  ładną dziewczynę, czyżbyś wziął się za swoje życie? - Spytał staruszek. Naruto nie odpowiadał, zmarszczył brwi i popatrzył na Hinatę, na co ona zaraz zrobiła się cała czerwona. Niebieskooki wiedział co zaraz się stanie, więc złapał ją za ramiona, przez co osiągnęła tu limit i zemdlała. Chłopak ją przytrzymał i lekko zarumieniony rozumiejąc o co mu chodzi, odpowiedział:

- Tak! chyba zabiorę się za swoje życie. - właściciel tylko kiwnął głową.

- Ile płacę? - Spytał jeszcze na odchodne.

- Nic, dzisiaj na koszt sprzedawcy.

      Naruto podziękował staruszkowi wziął ją i ruszył do rezydencji rodziny Hyuga. Gdy ją odnosił, ocknęła się po czym powoli otworzyła oczy i zobaczyła te piękne złote włosy i niebieskie oczy jak niebo. Zaraz potem ku własnemu zaskoczeniu wtuliła się w chłopaka, tak, by było jej wygodnie i od razu usnęła. Naruto poczuł to, więc dał jej zostać tak jak się ułożyła. Podszedł do drzwi. (~Na szczęście rodzice Hinaty i jej siostra są na misji~) pomyślał w duchu uspokajając się i zadzwonił. W drzwiach po chwili stanął chłopak o długich niebieskich włosach w szatach klanowych.

- Ohayo Neji, przyniosłem twoją kuzynkę!

- Ohayo Naruto! Wiesz co? Ona tak usnęła ci w ramionach, ze lepiej idź ją położyć, nie chcemy jej chyba budzić! – powiedział cicho Białooki.

- Zdecydowanie - (~Jaka ona jest słodka, gdy śpi~) pomyślał.

- Pierwsze piętro, pokój na końcu korytarza.

- Arigato(dziękuję) - Odpowiedział, po czym skierował się w kierunku u przednio wskazanego przez Neji'ego. Wszedł do jej pokoju, był tu dopiero trzeci raz, wcześniejsze na urodzinach itp. Rozglądając się po pokoju podszedł do jej łóżka i położył ją całując delikatnie w usta cały zarumieniony, nie rozumiejąc czemu to zrobił.

 - Smakujesz jak ramen - szepnął, choć nie wiedział czy nadal śpi. Teraz się tylko zastanawiał, czy tak ją zostawić, czy też przebrać. Po namyśle wybrał drugą opcję. Wziął pidżamę, która była na stołku od rana i powoli ją przebierał cały czerwony na twarzy,  gdyż jeszcze nie widział jej bez grubej powłoki. Miała piękne ciało, Naruto pochłaniając ją wzrokiem, przebrał w koszule nocną i przykrył kołdrą. Siadając na jej łóżku obok zaczął się w nią z powrotem wpatrywać  i głaskać po włosach, były niesamowicie puszyste w dotyku i pachniały lawendą. W końcu ocknął się i stwierdził że musi wracać już do domu, lecz Hinata czując, że chłopak wstaje obudziła się i  złapała go za rękę pytając:

- Musisz już iść? Zostań przy mnie, proszę - po tym, co usłyszał stał zakłopotany (~Zostać? Przecież Neji na pewno mnie zabije, gdyby pomyślał,  że jej coś zrobię, a jak wyjdę to... ale jej wzrok. Muszę zostać!~) Zdecydował, po czym się do niej zwrócił:

- Ale, gdzie ja będę spał?

- Tutaj – odpowiedziała i odchyliła kawałek kołdry przesuwając się pod ścianę, by zrobić mu trochę miejsca.

- No... do... brze – odpowiedział jąkając się i zdjął bluzę, podkoszulkę oraz spodnie, na czym zarumieniła się Hinata. Gdy Naruto został w samych bokserkach, powoli wszedł pod kołdrę koło niej. Dziewczyna przytuliła się, po czym spojrzała mu prosto w oczy, opierając głowę na jego ramieniu.

- Naruto? Mam do ciebie ważną sprawę!

- Jaką? - Spytał zaskoczony i cały czerwony, czując pierwszy raz tak blisko ciało dziewczyny.

- Kocham cię! Naruto-kun - powiedziała mu szeptem do ucha.

- Ja chyba oszalałem, ja ciebie też - odpowiedział. Hinata go pocałowała, przytulili się, pocałowali jeszcze raz, po czym usnęli.

     Neji słysząc, że jego przyjaciel nie wychodzi z pokoju dziewczyny wiedział już o co chodzi. (~Nareszcie, Hinata, wreszcie!~) myślał ucieszony, więc załatwił swe potrzeby i poszedł spać do swego pokoju.